Leveranciers onder druk zetten om later facturen te betalen is kortzichtig.
Nederlandse ondernemers lopen jaarlijks miljarden euro mis, omdat facturen niet op tijd betaald worden, zo stelt de European Payment Report . Was het vroeger zo, dat een bedrijf dat vroeg om uitstel van betaling een signaal gaf dat het in de problemen gekomen was, tegenwoordig lijken vooral grote organisaties (en overheden) het de gewoonste zaak van de wereld te vinden om wekenlang te wachten voor de rekeningen betaald worden. Leveranciers worden onder druk gezet om langere termijnen te accepteren – allemaal voor de cash flow en om het eigen werkkapitaal te ‘optimaliseren’.
Uit vele onderzoeken, bijvoorbeeld van APQC Open Standards Benchmarking® data, blijkt dat steeds minder organisaties hun rekeningen binnen een maand betalen (zie ook Marokkaanse bedrijven betalen pas na 99 dagen). Blijkbaar is het beleid geworden, om de Days Payable Outstanding (DPO), het aantal dagen dat men neemt om de leveranciers te betalen, zo hoog mogelijk te maken. Inmiddels blijkt uit onderzoek dat 6 van de tien ondernemingen klaagt dat ze steeds langere betaaltermijnen moeten accepteren. De ( in termen van cash flow optimalisatie) “top performers” in een recent onderzoek van APQC betalen pas na 46 of zelfs meer dagen; alleen de veronderstelde “bottom performers” (een kwart van de populatie) betalen hun debiteuren binnen de 27 dagen..
Bron: APQC Open Standards Benchmarking®
Bij het bepalen van het debiteurenbeleid spelen verschillende factoren een rol: meestal is sprake van een mix van werkkapitaalmanagement, het voorkomen van boetes en rentevergoedingen, het gewicht van de (goede) relatie met de leverancier en soms zelfs strategisch gebruik van zogenaamde fast-pay discounts.
Of men blij met of verdrietig over deze DPO-trend moet zijn hangt natuurlijk af van uw positie – debiteur of crediteur. Maar het is duidelijk dat het MKB de pineut is. Terwijl dáár toch de meeste innovatie plaats vindt, en de meeste nieuwe werkgelegenheid gecreëerd wordt!
De kleine ondernemers worden geremd in hun groeimogelijkheden. Ze moeten meer lenen, ze missen de cash flow nodig om investeringen te doen, om grote opdrachten aan te nemen, om meer mensen in dienst te nemen en om hun huidige personeel een welverdiende loonsverhoging te geven.
