De CEO belonen met aandelen, pakt significant vaak slecht uit voor de waardeontwikkeling van de onderneming. Beter is het haar/hem af te rekenen op MVO-prestaties.
Het blijkt dat gedurende periodes waarin aandelen(opties) van de CEO onvoorwaardelijk c.q. verzilverd (kunnen) worden, er opvallend vaak sprake is van allerlei corporate acties en initiatieven, die weliswaar de koers op korte termijn omhoog stuwen, maar op de langere termijn de waarde van de onderneming geen goed doen.
Deze stelling wordt onderbouwd in twee papers die als winnaar naar voren kwamen uit de jaarlijkse competitie van het Investor Responsibility Research Center Institute (IRRCi). “De twee papers tonen een duidelijk empirisch verband aan tussen het ‘vesting schedule’ van de CEO-beloning (de momenten waarop zij of hij ontvangen aandelen en opties te gelde kan maken) en de planning van acties van de gemiddelde CEO, zoals overnames of het terugkopen van eigen aandelen,” zegt Jon Lukomnik, Executive Director van het IRRCi. “Daarmee is voor het eerst wetenschappelijk vastgesteld dat de gemiddelde CEO zich vooral laat leiden door de eigen portemonnee, in plaats van door de lange-termijn belangen van de onderneming.”
Het eerste paper, Equity Vesting and Investment, beschrijft het onderzoek dat Alex Edmans, London Business School, Vivian W. Fang, Carlson School of Management en Katharina A. Lewellen, Tuck School of Business, uitvoerden naar concrete verbanden tussen investeringsbeslissingen door CEO’s en (hun belang bij hogere) aandelenkoersen. Hun conclusie is dat rond het onvoorwaardelijk worden van aandelen(opties) CEO’s significant vaak bijvoorbeeld investeringen in langetermijnprojecten afblazen, bezuinigingsronden aankondigen of R&D-activiteiten inperken.
Het tweede winnende rapport, The Long-Term Consequences of Short-Term Incentives, is ook van Edmans en Fang, geschreven in samenwerking met Allen H. Huang van de Hong Kong University of Science and Technology. Deze paper bestudeert twee acties die een nauwkeurige meting mogelijk maken van de langetermijngevolgen van ‘short term incentives’ – inkoop van eigen aandelen en fusies en overnames. Het onderzoek toont aan dat inderdaad rond de periode waarop aandelen onvoorwaardelijk worden, CEO’s significant vaak gerichte acties ondernemen, die weliswaar op korte termijn de aandelenkoers ten goede komen, maar ten koste gaan van de waarde op de lange termijn. Hoe hoger de waarde van aandelenpakketten en opties die ‘vrijvallen’, des te vaker blijken CEO’s in die periode aandelen terug te kopen en fusies en overnames aan te kondigen; waardoor de betreffende koersen al dan niet kortstondig stijgen.
De jury van de jaarlijkse IRRCi prijs was zo onder de indruk van de kwaliteit van de aangeboden papers, dat zij nog een derde onderzoek beloonden met een Honorable Mention. Die eer viel te beurt aan Corporate Governance and The Rise of Integrating Corporate Social Responsibility Criteria in Executive Compensation: Effectiveness and Implications for Firm Outcomes van de hand van Caroline Flammer (Questrom School of Business, Universiteit van Boston), Bryan Hong (Ivey Business School, University of Western Ontario) en Dylan Minor (Kellogg School of Management, Northwestern University). Ook deze onderzoekers bestudeerden verschillende CEO-beloningsmethodieken, en stelden vast dat het opnemen van criteria/targets voor maatschappelijk verantwoord ondernemen in de beloningsafspraken – een relatief nieuw fenomeen – juist leidt tot méér aandacht voor de waardeontwikkeling op de langere termijn – en tot betere sociale en milieuprestaties, hogere winsten, een lagere CO2-footprint en meer gerichte groene innovatie.
Eén gedachte over “Niets menselijks is CEO’s vreemd”