Wat zal het dominante organisatorische paradigma zijn, de komende 100 jaar? Hoe zullen bedrijven stabiliteit aan dynamiek koppelen? Welke organisaties zullen in hun niche domineren, en welke ten onder gaan?
Het McKinsey paper Agility? It rhymes with stability beschrijft de paradox die echt ‘agile’, wendbare organisaties overmeesteren, en hoe het ze lukt tegelijkertijd stabiel en dynamisch te zijn en te blijven. Vanuit een stabiele ruggengraat, die langzaam evolueert, ondersteunen ze dynamische functies of tentakels, die zich snel aanpassen aan nieuwe uitdagingen en kansen. De smartphone levert een bruikbare analogie; het fysieke ding fungeert als een stabiel platform voor talloze steeds veranderende ‘applicaties’, waardoor elke gebruiker zijn eigen optimale tool heeft en houdt. Agile organisaties zijn alert en waakzaam, komen snel waar en wanneer nodig in actie, zijn soepel en flexibel, kortom ze ageren en reageren als een levend organisme.
In een ander net verschenen artikel onderzoekt Mckinsey wat de overeenkomsten zijn, die echt wendbare organisaties delen.
Dat zijn dus:
- een duidelijke missie om waarde te creëren voor alle stakeholders, niet alleen de aandeelhouders en directie
- in plaats van een strakke top-down hiërarchie een dynamische netwerkstructuur met zelfsturende teams van wisselende samenstelling
- voortdurend verbeterende en transparante besluitvorming, processen en procedures
- gemotiveerde en ondernemende medewerkers die missie, normen en waarden delen en snel kunnen schakelen, daartoe in staat gesteld door effectief leiderschap
- optimale inzet van de nieuwste technologie
Uit het bijbehorend McKinsey onderzoek blijkt overigens, dat nog geen 10% van de ondernemingen zich echt organisatiebreed ‘agile’ mag noemen. Maar driekwart van de executives zeggen er bewust naar te streven, en vier op de tien is in elk geval begonnen met experimenten in de periferie van de organisatie.
